Ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης γεννήθηκε το 1975 (45 ετών) στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε. Είναι γιος του συγγραφέα και ακαδημαϊκού Γιώργη Γιατρομανωλάκη και της ακαδημαϊκού Ρένας Λεκανίδου
Σπούδασε στο Πάντειο Πνεπιστήμιο, στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σχέσεων. Ενώ στην συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στη Δημόσια Πολιτική (MPP) από το John F. Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου του Harvard.
Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών του σπουδών στο Πάντειο, έλαβε υποτροφία επίδοσης από το ΙΚΥ. Ενώ, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Harvard, έλαβε υποτροφίες από το κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, το Πρόγραμμα Κόκκαλη και το Harvard Hellenic Foundation.
Ακόμα, τo 2013 επελέγη ως Marshall Memorial Fellow.
Όσον αφορά την ερευνητική του σταδιοδρομία, την περίοδο 1996-98, υπήρξε επιμελητής των μονογραφιών και εκδόσεων του ΕΛΙΑΜΕΠ, το 2001 έχει συμμετάσχει στην έκδοση Global Competitiveness Report του World Economic Forum, ενώ το 2003, έχει επιμεληθεί την έκδοση New Approaches to Balkan Studies.
Όσον αφορά την επαγγελματική του καριέρα, έχει εργαστεί ως διευθυντικό στέλεχος σε ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις όπως η Microsoft, η V+O Communication, η S&B Βιομηχανικά Ορυκτά και ο τηλεοπτικός σταθμός Alpha.
Ακόμα έχει εργαστεί, σε επιστημονικούς και ακαδημαϊκους φορείς όπως το Πανεπιστήμιο Harvard και το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), καθώς και ως ανεξάρτητος σύμβουλος στρατηγικής, εταιρικών υποθέσεων και επικοινωνίας.
Πιο συγκεκριμένα, από το 2017 έως το 2019, κατείχε τη θέση του Διευθυντή Marketing & Επικοινωνίας του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος,
Η δουλειά του ήταν τόσο αξιοσημείωτη, που έχει βραβευθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Όσον αφορά την πολιτική του καριέρα, τον μάθαμε το 2014, όπου αποτελούσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη, του νεοσύστατου τότε κόμματος Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Ωστόσο δεν έμεινε εκεί, αφού την ίδια κιόλας χρονιά, έγινε ο υπεύθυνος της προεκλογικής καμπάνιας του κόμματος για τις ευρωεκλογές.
Το 2015, συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές και κατετάγη δεύτερος σε σταυρούς στην περιφέρεια της Α’ Αθηνών. Ακόμα, διετέλεσε υπεύθυνος των τομέων Ναυτιλίας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και ειδικότερα των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Έχει συμμετάσχει εθελοντικά σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς με αντικείμενο την κοινωνική ένταξη ευάλωτων πληθυσμών, και τη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών.
Υπήρξε μέλος, τόσο της ομάδας Πολιτικού Σχεδιασμού, όσο και της Πανελλήνιας Επιτροπής του κόμματος.
Ένα χρόνο αργότερα, το 2016, αποχώρησε από το κόμμα Ποτάμι.
Το 2019, επανέρχεται στην πολιτική σκηνή, αφού μετά τις εκλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον επέλεξε ως γενικό γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού. Ακόμα, εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Harvard Club of Greece.
Ενώ στις 4 Ιανουαρίου του 2021, αναλαμβάνει τη θέση του Υφυπουργού Πολιτισμού, για θέματα Σύγχρονου Πολιτισμού, στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και γίνεται ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος σε κυβερνητικό σχήμα της Ελλάδας.
Στις 5 Ιανουαρίου έβαλε το εξής post στον τοίχο του στο Facebook:
“Το τελευταίο 24ωρο έχουν ξεκινήσει συζητήσεις, debate και διάλογοι για παλιά και για καινούργια θέματα, έχω ήδη τον πρώτο ψεύτικο λογαριασμό twitter στο όνομά μου (δεν είμαι στο twitter) και ο Βρασίδας και ο Πάτρικ έχουν την τιμητική τους.
Το τελευταίο 24ωρο όμως συνέβησαν κυρίως τα εξής:
Αναγνωρίζεται από τον Πρωθυπουργό, ακόμα πιο εμφατικά, η σημασία του σύγχρονου πολιτισμού στην χώρα μας, τόσο σε κοινωνικό επίπεδο, όσο και σε αναπτυξιακό, όχι ότι αυτά τα δύο δεν είναι αλληλένδετα. Η δουλειά που έχει ξεκινήσει πριν 18 μήνες όταν συστάθηκε η Γενική Γραμματεία Σύγχρονου Πολιτισμού, και που εκ των πραγμάτων πήρε άλλη τροπή λόγω της πανδημίας, θα συνεχιστεί ακόμα πιο εντατικά, με σοβαρές τομές και μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανθεκτικότητα του κλάδου, στηρίζουν ουσιαστικά τους ανθρώπους του, και αναδεικνύουν την σύγχρονη ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία.
Αναγνωρίζεται επίσης ότι οι αγώνες κάποιων πολύ γενναίων ανθρώπων εδώ και δεκαετίες, έχουν επιτρέψει σε άτομα σαν εμένα να μπορούμε χωρίς φόβο να είμαστε ο εαυτός μας ακόμα και όταν κατέχουμε δημόσια αξιώματα. Είναι μία σπουδαία τιμή αλλά και μια βαθιά υποχρέωση απέναντι στις γενιές που έρχονται, να μεγαλώσουν σε ένα περιβάλλον χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς στίγμα και χωρίς διακρίσεις.
Όλα τα άλλα που γράφονται και λέγονται είναι ήσσονος σημασίας.
