[ad_1]
Ο Ντέιβιντ Λιντς, ένας από τους πιο ιδιαίτερους σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου, πέθανε χθες (16/1/25) σε ηλικία 78 ετών, λίγους μήνες μετά τη διάγνωση με εμφύσημα. Η καριέρα του, που διήρκεσε σχεδόν 40 χρόνια, άφησε ανεξίτηλο στίγμα στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη.
Η έμπνευση που άλλαξε τη ζωή του
Η αγάπη του Λιντς για τη σκηνοθεσία ξεκίνησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Όπως είχε πει, την ώρα που ζωγράφιζε, ένιωσε έναν αέρα να περνά και είδε τον πίνακα να «κινείται». Αυτή η στιγμή τον ώθησε να προσπαθήσει να «ζωντανέψει» τους πίνακες του μέσα από την κίνηση, οδηγώντας τον στη σκηνοθεσία.
Από τα νιάτα του μέχρι τις πρώτες επιτυχίες
Ο Ντέιβιντ Λιντς γεννήθηκε το 1946 στη Μισούλα της Μοντάνα. Ως παιδί, μετακόμιζε συχνά λόγω της δουλειάς του πατέρα του, ενώ οι γονείς του ενθάρρυναν την καλλιτεχνική του έκφραση. Η μητέρα του τον άφηνε να ζωγραφίζει σε χαρτί αντί να χρησιμοποιεί βιβλία με γραμμές, κάτι που ενίσχυσε τη δημιουργικότητά του.
Ο πατέρας του, Donald Walton Lynch (1915-2007), ήταν ερευνητής επιστήμονας που εργαζόταν για το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA) και η μητέρα του, Edwina «Sunny» Lynch (κατά κόσμον Sundberg, 1919-2004), ήταν καθηγήτρια αγγλικής γλώσσας.
Χαρακτηριζόμενος ως «οραματιστής», ο Λιντς θεωρήθηκε ένας από τους σημαντικότερους κινηματογραφιστές της εποχής του. Ο Λιντς σπούδασε ζωγραφική πριν αρχίσει να γυρίζει ταινίες μικρού μήκους στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Η πρώτη του ταινία, το Eraserhead (1977), ήταν μια σουρεαλιστική ιστορία που μπέρδεψε τους κριτικούς αλλά κέρδισε φανατικούς θαυμαστές. Το έργο αυτό τράβηξε την προσοχή του Μελ Μπρουκς, ο οποίος του έδωσε την ευκαιρία να σκηνοθετήσει το The Elephant Man (1980). Η ταινία έγινε τεράστια επιτυχία και χάρισε στον Λιντς δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Από την επιτυχία στο ρίσκο
Παρότι το Χόλιγουντ πίστευε ότι είχε βρει έναν νέο «μετρ», ο Λιντς απέδειξε ότι δεν τον ενδιέφεραν τα mainstream blockbusters. Η ταινία του Dune (1984), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, ήταν εμπορική αποτυχία και ο ίδιος παραδέχτηκε αργότερα ότι ήταν μια από τις λιγότερο αγαπημένες του δουλειές.
Το «σκοτεινό» όνειρο της Αμερικής
Η αποτυχία του Dune δεν τον σταμάτησε. Στρέφοντας την προσοχή του στις μικρές, καθημερινές ιστορίες, δημιούργησε το Blue Velvet (1986). Η ταινία αποκάλυψε το σκοτεινό υπόβαθρο μιας φαινομενικά ήρεμης κοινότητας, συνδυάζοντας τη βία με την αθωότητα. Αν και δίχασε τους κριτικούς, κέρδισε τον Λιντς την δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ σκηνοθεσίας.
Η «επανάσταση» του Twin Peaks
Το 1990, ο Ντέιβιντ Λιντς έφερε την επανάσταση στην τηλεόραση με τη σειρά Twin Peaks. Η σειρά ακολούθησε την ιστορία της δολοφονίας της έφηβης Λόρα Πάλμερ, αλλά γοήτευσε τους θεατές με τον μοναδικό σουρεαλιστικό κόσμο της.
Το Twin Peaks έγινε παγκόσμιο φαινόμενο, επηρεάζοντας δεκάδες σειρές που ακολούθησαν. Παρά την επιτυχία, η δεύτερη σεζόν δεν είχε την ίδια αποδοχή, αλλά η κληρονομιά της σειράς παραμένει ζωντανή.
Η τριλογία του Λος Άντζελες και οι ταινίες-σταθμοί
Ο Λιντς στράφηκε ξανά στον κινηματογράφο για να εξερευνήσει το σκοτάδι του Χόλιγουντ μέσα από ταινίες όπως το Lost Highway (1997) και το Mulholland Drive (2001). Το τελευταίο θεωρείται ένα από τα αριστουργήματά του, κερδίζοντας την τρίτη υποψηφιότητά του για Όσκαρ σκηνοθεσίας.
Η τέχνη, η μουσική και τα τελευταία Χρόνια
Πέρα από τις ταινίες, ο Λιντς ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη μουσική. Κυκλοφόρησε άλμπουμ και συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Nine Inch Nails. Το 2019, η Ακαδημία Κινηματογράφου τον τίμησε με Όσκαρ για τη συνολική του προσφορά.
Το 2017, ο Λιντς επέστρεψε στο Twin Peaks με τη σειρά The Return, αποδεικνύοντας ότι η δημιουργικότητά του δεν είχε όρια.
Η μάχη με την ασθένεια
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Λιντς διαγνώστηκε με εμφύσημα, το οποίο απέδωσε στη συνήθεια του καπνίσματος. Παρά την ασθένεια, συνέχισε να δημιουργεί και να εμπνέει μέχρι το τέλος.
Η κληρονομιά του Ντέιβιντ Λιντς
Ο Ντέιβιντ Λιντς άφησε πίσω του μια κληρονομιά μοναδική. Οι ταινίες και οι σειρές του συνδύασαν το καθημερινό με το παράξενο, δημιουργώντας έναν κόσμο που μόνο εκείνος μπορούσε να φανταστεί. Οι ιδέες του ζουν μέσα από το έργο του, αποδεικνύοντας ότι η τέχνη μπορεί να βρίσκει φως ακόμα και στα πιο σκοτεινά μέρη.
O Ντέιβιντ Λιντς πίστευε στη μετενσάρκωση, η οποία τον έκανε να αισθάνεται ζεν για τα γηρατειά. «Η ζωή είναι ένα σύντομο ταξίδι. Όλοι θα ξανασυναντηθούμε».
H οικογένειά του
Ο Ντέιβιντ Λιντς είχε σχέση με τη συμφοιτήτριά του, Peggy Reavey, την οποία παντρεύτηκε το 1967. Τον επόμενο χρόνο, η Peggy γέννησε την κόρη τους Jennifer.
Λίγο μετά την έναρξη της παραγωγής του Eraserhead, ο Lynch και η Peggy χώρισαν φιλικά και πήραν διαζύγιο, και ο ίδιος άρχισε να ζει με πλήρη απασχόληση στα γυρίσματα. Το 1977, ο Lynch παντρεύτηκε τη Mary Fisk, αδελφή του Jack Fisk.
Η Mary Fisk
Τα τέσσερα παιδιά του:
Τζένιφερ Λιντς (57 ετών)
Όστιν Τζακ Λιντς (43 ετών)
Ράιλεϊ Λιντς (33 ετών)
Λούλα Μπογκίνια Λιντς (13 ετών)
Την 13χρονη Λούλα, την απέκτησε το 2012 με την τότε σύζυγό του Έμιλι Στόφλε, με την οποία όμως πήραν διαζύγιο.
Η Τζένιφερ, ο Όστιν Τζακ και η Ράιλι, τα τρία παιδιά του Λιντς από τους τρεις προηγούμενους γάμους και συνεργασίες του, έχουν κάνει καλλιτεχνική καριέρα στη φωτογραφία, τη μουσική και τον κινηματογράφο, συνεργαζόμενοι συχνά με τον πατέρα τους.
[ad_2]
Source link
