|
|
|
Αφιέρωμα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ |
 |
 |
 |
| Σάββατο, 28 Μάιος 2011 11:11 |
|
Λίγες ώρες πριν από την σέντρα του μεγάλου τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στο «Γουέμπλεϊ», ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το e-soccer σας παρουσιάζει ένα πλούσιο αφιέρωμα με πολλά στατιστικά στοιχεία αλλά και σπάνιες αναμνήσεις από την ιστορία της διοργάνωσης.
Η Γέννηση
Σχεδόν 56 χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη φορά που δύο ευρωπαϊκές ομάδες συναντήθηκαν σε παιχνίδι του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Αν λοιπόν ψάξει κανείς την αιτία ή την αφορμή που οδήγησε στη δημιουργία της κορυφαίας πλέον διασυλλογικής διοργάνωσης, θα βρεθεί μπροστά σε τρείς διαφορετικούς παράγοντες. Την αγγλική υπεροψία, τη μεγάλη Χόνβεντ του ‘50 και το ανήσυχο πνεύμα ενός Γάλλου δημοσιογράφου, του Γκαμπριέλ Ανό.
Όλα αρχίζουν στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 όταν η τότε πανίσχυρη Γουλβς δίνει φιλικά παιχνίδια στο Λονδίνο με την Σπάρτακ Μόσχας και την Χόνβεντ, τις οποίες νικά 4-0 και 3-2 αντίστοιχα. Η «Dialy Mail» την ανακηρύσσει αυτόματα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Το σκεπτικό ήταν απλό αλλά και αφελές. Οι «Λύκοι» κέρδισαν αυτές τις δύο ομάδες που είχαν κερδίσει άλλες ομάδες, οπότε είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Η αντίδραση ήρθε από τη Γαλλία και από έναν εκ των πιο διάσημων αθλητικογράφων της εποχής. Ο Γκαμπριέλ Ανό συντάκτης της «Equipe» γράφει απαντώντας στα περί Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας: «Πριν ανακηρύξουμε τη Γουλβς πρωταθλήτρια κόσμου, ας δούμε καλύτερα τι θα μπορούσε να πετύχει αν έπαιζε με τη Σπαρτάκ στη Μόσχα και την Χόνβεντ στην Βουδαπέστη.
Το Φθινόπωρο του ‘54 ο Ανό είναι αυτός που καλύπτει την ευρωπαϊκή περιοδεία της Χόνβεντ των Πούσκας, Κότσις, Μπόζικ, Τσίμπορ, Γκρόσιτς, Λόραντ… Οι Μαγυάροι παίζουν σε Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Ελβετία, Βέλγιο, Αυστρία και Αγγλία. Ενθουσιασμένο από το εκπληκτικό ποδόσφαιρο που παρακολούθησε ο Ανά γράφει ένα κείμενο με τίτλο «Σήμανε η ώρα της Ευρώπης» επαναφέροντας την ιδέα που είχε πρωτοπαρουσιάσει το 1934 σε ένα άρθρο του στη «Μιριονάρ Ντε Σπορ», τη δημιουργία δηλαδή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Η ιδέα βρήκε πρόσφορο έδαφος και η «Equipe» άρχισε να συγκεντρώνει απόψεις. Η Ισπανική ομοσπονδία έστειλε επιστολή με την οποία δήλωνε έτοιμη να συμμετάσχει ενώ θετικοί ήταν τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Ούγγροι με τους Αυστριακούς. Ο Ανό με συμπαραστάτη τον τότε γενικό γραμματέα της UEFAΠιέρ Ντελονέ προωθεί την ιδέα και οι εξελίξεις έρχονται με ραγδαίου ρυθμούς. Ας δούμε τις σημαντικότερες ημερομηνίες μέχρι το σφύριγμα της έναρξης του πρώτου ματς:
25 Ιανουαρίου 1995:Ετοιμάζονται οι γενικοί κανονισμοί της διοργάνωσης και μοιράζονται στις χώρες.
Φεβρουάριος 1955:Ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος Ποδοσφαιριστών δημιουργεί επιτροπή η οποία έχει στόχο να πείσει FIFAκαι UEFAνα πουν «ναι» στην διοργάνωση. Αρχικά οι δύο ομοσπονδίες ήταν αρνητικές καθώς φοβούνταν πιθανή αποδυνάμωση του Μουντιάλ αλλά και αγωνιστική και οικονομική αποτυχία.
2 Μαρτίου 1955:Στο ξενοδοχείο «Αμπασαντόρ» στο Παρίσι συγκεντρώνονται οι εκπρόσωποι 16 ευρωπαϊκών συλλόγων και συζητούν τις λεπτομέρειες της διοργάνωσης ορίζοντας Εκτελεστική επιτροπή αποτελούμενη από τους: Πρόεδρος: Μπετρινάν (Γάλλος), Αντιπρόεδροι: Μπερναμπέου (Ισπανός), Τσέμπρετς (Ούγγρος), Μέλη: Μπάτερμπι, Κέλερ, Πιατσαλούκα, Γίανσεν.
3 Απριλίου 1955:Η UEFAλέει «ναι» ακολουθώντας τη γραμμή της FIFA, η οποία λίγες μέρες πριν είχε αποφασίσει στο Λονδίνο να καθιερώσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον όρο να έχει η UEFAτην αποκλειστική ευθύνη.
21 Μαΐου 1955:Η Εκτελεστική επιτροπή της UEFAονομάζει τον νέο θεσμό «Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης».
30 Ιουνίου 1995:Στην Βιέννη γίνεται η κλήρωση του πρώτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
4 Σεπτεμβρίου 1955:Στο γήπεδο «Αβελάδε» της Λισσαβόνας ο Γάλλος διαιτητής Αρζίκ σφυρίζει την έναρξη του αγώνα Σπόρτινγκ Λισσαβόνας – Παρτιζάν Βελιγραδίου.
Η Ελλάδα απείχε από τις πρώτες διοργανώσεις, αποφεύγοντας να στείλει κάποιον εκπρόσωπο. Όταν τελικά αποφάσισε να επιτρέψει την συμμετοχή της πρωταθλήτριας ομάδας στην διοργάνωση της περιόδου 1958-59, η κλήρωση έφερε αντιπάλους στο πρώτο γύρο τον Ολυμπιακό και την τουρκική Μπεσίκτας. Οι ταραχές όμως εις βάρος των ελλήνων που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και το γενικότερο πολιτικό κλίμα δεν επέτρεψαν τη διεξαγωγή της αναμέτρησης. Έτσι, έπειτα από συνεδρίαση της UEFA, ο Ολυμπιακός παραιτήθηκε των αγώνων και οι Τούρκοι πέρασαν άνευ αγώνος στον β' γύρο όπου αντιμετώπισαν την μεγάλη Ρεάλ. Αφού έφερε 1-1 στη πόλη, έχασε 2-0 στην Μαδρίτη και αποκλείστηκε από την συνέχεια. Τη σεζόν 1959-‘60 ο Ολυμπιακός τελικά, εκπροσώπησε την χώρα μας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, και ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που έλαβε μέρος στα ευρωπαϊκά κύπελλα.
————————————————————————————————————————–
Από το τότε… στο σήμερα
1955-1960 Η κυριαρχία της Ρεάλ Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η απόλυτη κυρίαρχος των πέντε πρώτων διοργανώσεων. Η ομάδα διέθετε στο ρόστερ της παίκτες όπως ο Ντι Στέφανο, Πούσκας, Γκέντο, Ντε Σολ, Σανταμαρία που στους τελικούς αυτούς ουσιαστικά χάρισαν στη Ρεάλ το προσωνύμιο «Βασίλισσα». Η περίοδος ακμής της Ρεάλ επιβεβαιώθηκε με τον μεγάλο τελικό της Γλασκόβης. Το 1960 στο «Χάμπντεν Παρκ», μπροστά σε 135.000 οπαδούς και εκατομμύρια άλλους μέσω την τηλεόρασης, η Ρεάλ διέλυσε την Άιντραχτ Φρανκφούρτης με 7-3…
1961-1966 Η πτήση των Αετών Το 1961 η Μπενφίκα του Μάριο Κολούνα από τη Μοζαμβίκη λυγίζει την αντίσταση της Βασίλισσας, νικώντας 3-2, για να στεφθεί η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Έναν χρόνο αργότερα οι Αετοί, επικρατώντας της Ρεάλ με 5-3. Η παρέα του Εουσέμπιο επιχείρησε να κάνει το χατ τρικ το 1963 στο «Γουέμπλεϊ», αλλά η Μίλαν των Μαλντίνι, Ριβέρα και Αλταφίνι, της κλείνει το δρόμο, νικώντας με 2-1, χάρη στα δύο τέρματα του τελευταίου. Η κυριαρχία του Μιλάνου συνεχίστηκε, αλλά από την συμπολίτισσα Ίντερ, που κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο το 1964 και 1965. Ωστόσο η Ρεάλ κατάφερε να φτάσει σε ένα έκτο κύπελλο το 1966, όταν στις Βρυξέλλες κέρδισε την Παρτιζάν με 2-1.
1967-1968 Η εμφάνιση των Βρετανών Το 1967 η Σέλτικ έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που κατακτάει το τρόπαιο, κερδίζοντας την Ίντερ με 2-1 στη Λισσαβόνα. Η Σέλτικ παραμένει η μοναδική ομάδα που έχει κατακτήσει το Πρωταθλητριών με παίκτες από την ίδια την χώρα της. Έναν χρόνο αργότερα η Αγγλία θα έχει την πρώτη πρωταθλήτρια Ευρώπης χάρη στη Μάντσεστερ, που θα κερδίσει στο «Γουέμπλεϊ» την Μπενφίκα με 4-1. Αυτό ήταν και το come back της ομάδας του Ματ Μπάσμπι, που δέκα χρόνια πριν είχε δει την ομάδα του να χάνεται στο αεροπορικό δυστύχημα στο Μόναχο.
1969-1973 Η κυριαρχία των Ολλανδών Το 1969 στη Μαδρίτη και στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», η Μίλαν κατακτάει το δεύτερό της κύπελλο, διαλύοντας στον τελικό τον Άγιαξ. Ωστόσο από το 1970 ξεκινάει η πτήση των Ολλανδών. Η Φέγενορντ στις 6 Μαΐου στο «Σαν Σίρο», κερδίζει στην παράταση τη Σέλτικ με 3-1 και κατακτάει το τρόπαιο. Αυτό φαίνεται ότι ξύπνησε τον μεγάλο αντίπαλο της Φέγενορντ, που για τα επόμενα χρόνια θα αλλάξει την ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Άγιαξ των Κρόιφ, Χουλσόφ, Νέεσκενς, Χααν, Μιούρεν, Κάιζερ, κυριάρχησε για τα επόμενα τρία χρόνια, κερδίζοντας κατά σειρά στους τελικούς τους Παναθηναϊκό, Ίντερ και Γιουβέντους. Η ομάδα αυτή δημιουργήθηκε από τον Ρίνους Μίχελς και έφερε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, γνωστό ως «Total football», όπου κανείς ποδοσφαιριστής δεν είχε συγκεκριμένη θέση στο γήπεδο…
1974-76 Βαυαρική… κατοχή Η Μπάγερν είναι η επόμενη κυρίαρχος της διοργάνωσης, καθώς έφτασε και αυτή σε τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις. Καθοδηγούμενη από τον «Κάιζερ» Φραντζ Μπεκενμπάουερ και με παίκτες όπως οι Σεπ Μάγιερ, Γκερντ Μίλερ, Ούλι Χένες και Πολ Μπράιτνερ, οι Βαυαροί συνέχισαν το έργο του Άγιαξ. Τα θύματα της Μπάγερν ήταν κατά σειρά Ατλέτικο Μαδρίτης, Λιντς και Σεντ Ετιέν.
1977-1984 Made in England Το 1977 με τη Λίβερπουλ αρχίζει η κυριαρχία των αγγλικών ομάδων που θα κρατήσει για τα επόμενα έξι χρόνια. Οι Κόκκινοι κερδίζουν κατά σειρά Γκλάντμπαχ (3-1) και Μπριζ (1-0) και γίνεται η πρώτη βρετανική ομάδα που κατακτάει για δεύτερη φορά το τρόπαιο. Το 1979 η Νότιγχαμ Φόρεστ κάνει το νταμπλ κόντρα σε Μάλμε και Αμβούργο. Η Λίβερπουλ επέστρεψε το 1981, κατακτώντας με αντίπαλο τη Ρεάλ το τρίτο τρόπαιο. Η αγγλική κυριαρχία συνεχίστηκε και το 1982, όταν η Άστον Βίλα έκανε την έκπληξη, κερδίζοντας στο Ρότερνταμ την Μπάγερν. Το 1983 ο τελικός διεξάγεται στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας, με το Αμβούργο να κάνει την έκπληξη σηκώνοντας την κούπα, κόντρα στη Γιουβέντους. Το 1984 ο τελικός μεταφέρεται στην Ιταλία και την Αιώνια Πόλη. Η Λίβερπουλ μετά τη διαδικασία των πέναλτι, κερδίζει τη Ρόμα με 4-2. Το 1985 ο τελικός του «Χέιζελ» μένει στην ιστορία λόγω του θανάτου 39 οπαδών της Γιουβέντους και όχι λόγω της νίκη της Γιουβέντους επί της Λίβερπουλ. Αποτέλεσμα αυτών των θλιβερών γεγονότων ήταν να επιβληθεί πενταετής αποκλεισμός στις αγγλικές ομάδες από την Ευρώπη και εξαετής στη Λίβερπουλ.
1986-91 Η Στεάουα και η Μίλαν Με τις αγγλικές ομάδες αποκλεισμένες από την Ευρώπη, βρήκαν ευκαιρία μερικά αουτσάιντερ να μείνουν στην ιστορία. Το 1986 η Στεάουα έκανε τη μεγάλη έκπληξη, καθώς σήκωσε το Πρωταθλητριών στη Σεβίλλη κόντρα στην Μπαρτσελόνα, με ήρωα τον τερματοφύλακά της Ντουκαντάμ, που απέκρουσε τέσσερα πέναλτι στη ρώσικη ρουλέτα. Το 1987 το τρόπαιο πήγε στην Πόρτο και το 1988 στην Αϊντχόφεν. Η ολλανδική αποικία που είχε δημιουργηθεί στο Μιλάνο δεν άργησε να δείξει την κλάση της και στο κύπελλο Πρωταθλητριών. Οι Μάρκο Φαν Μπάστεν, Ρουντ Γκούλιτ και Φρανκ Ράικαρντ οδήγησαν τους Ροσονέρι σε δύο διαδοχικές κατακτήσεις. Το 1989 η ομάδα του Σάκι μπροστά σε περίπου 97.000 θεατές στο «Καμπ Νου», διέλυσε τη Στεάουα Βουκουρεστίου με 4-0. Το 1990 η Μίλαν κλήθηκε να υπερασπιστεί τον τίτλο της στη Βιέννη με αντίπαλο την Μπενφίκα. Το γκολ του Ράικαρντ στο 68’ ήταν αρκετό για να διατηρήσει το τρόπαιο στο «Σαν Σίρο». Το 1991 το τρόπαιο πήγε στον Ερυθρό Αστέρα, που στο «Σαν Νίκολα» στο Μπάρι, έκαμψε στα πέναλτι την αντίσταση της Μαρσέιγ.
1992-96 Σεφτές για Μπαρτσελόνα Το 1992 η Μπαρτσελόνα κατακτάει στο «Γουέμπλεϊ» το πρώτο και μοναδικό της (μέχρι εκείνη την χρονιά) τρόπαιο, χάρη σε τέρμα του Κούμαν. Το 1993 η Μαρσέιγ κερδίζει τη Μίλαν στο Μόναχο, ενώ ένα χρόνο αργότερα στο Ολυμπιακό στάδιο οι Ροσονέρι διαλύουν την Μπαρτσελόνα με το επιβλητικό 4-0. Το 1995 ήταν η σειρά του Άγιαξ να γευθεί το γλυκό νέκταρ επί της Μίλαν, ενώ την επόμενη χρονιά η Γιουβέντους κερδίζει τον Αίαντα στα πέναλτι.
1997-98 Ντεμπούτο Ντόρτμουντ Η Ντόρτμουντ μπαίνει στο κλαμπ των νικητών του τροπαίου το 1997, κερδίζοντας σε έναν καταπληκτικό τελικό στο Μόναχο τη Γιουβέντους με 3-1, η οποία φάνταζε ως το μεγάλο φαβορί. Το 1998 η Βασίλισσα, 32 χρόνια μετά το τελευταίο κύπελλο, επιστρέφει στον θρόνο της κερδίζοντας με 1-0 τη Γιουβέντους, σε έναν αρκετά άχρωμο τελικό στην Αρένα του Άμστερνταμ.
1999-2005 Το διαβολικό δίλεπτο Το 1999 στο «Καμπ Νου» της Βαρκελώνης διεξάγεται ίσως ο πιο συγκλονιστικός τελικός στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η Μπάγερν προηγείται με 1-0 της Μάντσεστερ και ο τελικός βρίσκεται ήδη στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων. Οι Γερμανοί στις κερκίδες ετοιμάζονται για την απονομή, αλλά οι Μπέμπηδες με δύο τέρματα σε λιγότερο από ενάμιση λεπτό, ρίχνουν στο καναβάτσο τους Βαυαρούς και επαναφέρουν τη Μάντσεστερ στην κορυφή μετά από 31 χρόνια. Το 2000 και το 2002 η Ρεάλ προσθέτει το όγδοο και ένατο τρόπαιο στην ήδη πλούσια συλλογή ευρωπαϊκών τροπαίων. Ενδιάμεσα η Μπάγερν, κερδίζει στα πέναλτι τη Βαλένθια και φτάνει τα τέσσερα. Το 2003 σε ιταλικό εμφύλιο, η Μίλαν επικρατεί στα πέναλτι της Γιουβέντους, ενώ ένα χρόνο αργότερα η Πόρτο επιστρέφει στον θρόνο της πρωταθλήτριας με το 3-0 επί της Μονακό. Το 2005 ήταν η σειρά της Λίβερπουλ να πανηγυρίσει κόντρα στην Μίλαν. Σε έναν συναρπαστικό τελικό, οι «Ρεντς» ανατρέπουν το 0-3 του ημιχρόνου σε 3-3 στην επανάληψη, οδηγώντας το ματς στην παράταση και εν τέλει στα πέναλτι, όπου και τελικά επικράτησαν των Ιταλών με 3-2, κατακτώντας το βαρύτιμο τρόπαιο.
2006-2010Η επιστροφή της Μπαρτσελόνα Το 2006 είναι η χρονιά που η Μπαρτσελόνα επιστρέφει σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ έπειτα από 14 χρόνια, κόντρα στην Αρσεναλ. Οι Καταλανοί, αν και βρίσκονται πίσω στο σκορ, με τέρμα του Τιερί Ανρί, καταφέρνουν να γυρίσουν το παιχνίδι και να πάρουν τελικά την νίκη, με 2-1. Το 2007 Λίβερπουλ και Μίλαν συγκρούονται ξανά με φόντο την κούπα, σε ένα dez avous του τελικού του 2005. Οι Ροσονέρι, παίρνουν την ρεβάνς για την ήττα τους πριν από δύο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, νικώντας 2-1 την παρέα του Στίβεν Τζέραρντ κατακτώντας το έβδομο τρόπαιο στην ιστορία τους. Την επόμενη χρονιά Μάντσεστερ και Τσέλσι διασταυρώνουν τα ξίφη τους στον αγγλικό εμφύλιο, που βρίσκει τις δύο ομάδες ισόπαλες 1-1 τόσο στην κανονική διάρκεια του αγώνα, όσο και στην παράταση. Η ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι, θα βγάλει νικητές τους Μπέμπηδες» με σκορ 6-5, και ο τίτλος πηγαίνει για τρίτη φορά στο Μάνστεστερ. Το 2009, η ασυναγώνιστη Μπαρτσελόνα επικρατεί άνετα στον τελικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 2-0 κατακτώντας το τρίτο της τρόπαιο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, ενώ την επόμενη χρονιά πέφτει θύμα της τακτικής του Μουρίνιο, αποκλείεται στον ημιτελικό από την Ίντερ, η οποία επικρατεί 2-0 της Μπάγερν στον τελικό του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου».
————————————————————————————————————————–
Οι τελικοί
Οι κατακτήσεις
Σύλλογοι 9 φορές:Ρεάλ Μαδρίτης (56, 57, 58, 59, 60, 66, 98, 2000, 2002) 7 φορές:Μίλαν (63, 69, 89, 90, 94, 2003, 2007) 5 φορές:Λίβερπουλ (77, 78, 81, 84, 2005) 4 φορές:Αγιαξ (71, 72, 73, 95), Μπάγερν Μονάχου (74, 75, 76, 2001) 3 φορές:Μπαρτσελόνα (92, 06, 2009), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (68, 99, 2008), Ίντερ (64, 65, 2010) 2 φορές:Μπενφίκα (61, 62), Νότιγχαμ (79, 80), Γιουβέντους (85, 96), Πόρτο (87, 2004) 1 φορά: Σέλτικ (67), Φέγενορντ (70), Αστον Βίλα (82), Αμβούργο (83), Στεάουα Βουκουρεστίου (86), Αϊντχόφεν (88), Ερυθρός Αστέρας (91), Μαρσέιγ (93), Ντόρτμουντ (97)
Χώρες 12 φορές:Ισπανία (56, 57, 58, 59, 60, 66, 92, 98, 2000, 2002, 2006, 2009), Ιταλία (63, 64, 65, 69, 85, 89, 90, 94, 96, 2003, 2007, 2010) 11 φορές:Αγγλία (68, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 84, 99, 2005, 2008) 6 φορές:Ολλανδία (70, 71, 72, 73, 74, 88, 95), Γερμανία (74, 75, 76, 95, 97, 2001) 4 φορές: Πορτογαλία(61, 62, 87, 2004) 1 φορά:Σκωτία (67), Ρουμανία (86), Γιουγκοσλαβία (91), Γαλλία (93)
————————————————————————————————————————–
Οι πρώτοι σκόρερ ανά περίοδο
1955-56 Μίλος Μιλουτίνοβιτς (Παρτιζάν) 8 1956-57 Ντένις Βάιολετ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) 9 1957-58 Αλφρέντο Ντι Στέφανο (Ρεάλ Μαδρίτης) 10 1958-59 Ζιστ Φοντέν (Ρεμς) 10 1959-60 Φέρεντς Πούσκας (Ρεάλ Μαδρίτης) 12 1960-61 Ζοζέ Πίντο Αγκουας (Μπενφίκα) 11 1961-62 Χάιντζ Στρελ (Νυρεμβέργη) 8 1962-63 Ζοάο Αλταφίνι (Μίλαν) 14 1963-64 Βλάντιμιρ Κοβάτσεβιτς (Παρτιζάν) 7 Σάντρο Ματσόλα (Ιντερ) 7 Φέρεντς Πούσκας (Ρεάλ Μαδρίτης) 7 1964-65 Εουσέμπιο ντα Σίλβα (Μπενφίκα) 9 Ζοζέ Αουγκούστο Τόρες (Μπενφίκα) 9 1965-66 Εουσέμπιο ντα Σίλβα (Μπενφίκα) 7 Φλοριάν Αλμπέρτ (Φερεντσβάρος) 7 1966-67 Πολ Βαν Χιμστ (Αντερλεχτ) 6 Γιούργκεν Πίπενμπεργκ (Φόρβαρτς Φρανκφούρτης) 6 1967-68 Εουσέμπιο ντα Σίλβα (Μπενφίκα) 6 1968-69 Ντένις Λόου (Μάντσεστερ Γ.) 9 1969-70 Μάικλ Τζόουνς (Λιντς) 7 Οβε Μπενγκτ Κίντβαλ (Φέγενορντ) 7 1970-71 Αντώνης Αντωνιάδης (Παναθηναϊκός) 10 1971-72 Γιόχαν Κρόιφ (Αγιαξ) 5 Αντάλ Ντουνάι (Ουίπεστ) 5 Λου Μακάρι (Σέλτικ) 5 Σιλβέστερ Τάκατς (Σταντάρ Λιέγης) 5 1972-73 Γκερντ Μίλερ (Μπάγερν) 12 1973-74 Γκερντ Μίλερ (Μπάγερν) 8 1974-75 Γκερντ Μίλερ (Μπάγερν) 5 Εντουαρντ Μακάροφ (Αραράτ Ερεβάν) 5 1975-76 Γιουπ Χάνκες (Γκλάντμπαχ) 6 1976-77 Φράνκο Κουτσινότα (Ζυρίχη) 5 Γκερντ Μίλερ (Μπάγερν) 5 1977-78 Αλαν Σίμονσεν (Γκλάντμπαχ) 5 1978-79 Κλαούντιο Σούλσερ (Γκρασχόπερς) 11 1979-80 Σόρεν Λέρμπι (Αγιαξ) 10 1980-81 Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε (Μπάγερν) 6 Τέρι ΜακΝτέρμοτ (Λίβερπουλ) 6 Γκρέιαμ Σούνες (Λίβερπουλ) 6 1981-82 Ντίτερ Χένες (Μπάγερν) 7 1982-83 Πάολο Ρόσι (Γιουβέντους) 6 1983-84 Βίκτορ Σόκολ (Ντιναμό Μινσκ) 6 1984-85 Μισέλ Πλατινί (Γιουβέντους) 7 Τόρμπιορν Νίλσον (Γκέτεμποργκ) 7 1985-86 Τόρμπιορν Νίλσον (Γκέτεμποργκ) 6 1986-87 Μπόρισλαβ Τσβέτκοβιτς (Ερυθρός Αστέρας) 7 1987-88 Ρού Αγκουας (Μπενφίκα) 4 Ζαν-Μαρκ Φερερί (Μπορντό) 4 Αλι ΜακΚόιστ (Ρέιντζερς) 4 Μιγκέλ Γκονζάλεθ «Μίτσελ» (Ρεάλ Μαδρίτης) 4 Γκεόργκε Χάτζι (Στεάουα) 4 Ραμπά Μουσταφά Ματζέρ (Πόρτο) 4 1988-89 Μάρκο Φαν Μπάστεν (Μίλαν) 9 1989-90 Ζαν-Πιέρ Παπέν (Μαρσέιγ) 6 Ρομάριο ντε Σόουζα Φαρίας (Αϊντχόφεν) 6 1990-91 Ζαν-Πιερ Παπέν (Μαρσέιγ) 6 Πέτερ Πάκουλτ (Τιρόλ Ινσμπρουκ) 6 1991-92 Ζαν-Πιέρ Παπέν (Μαρσέιγ) 7 Σεργκέι Γιουράν (Μπενφίκα) 7 1992-93 Ρομάριο ντε Σόουζα Φαρίας (Μπαρτσελόνα) 7 1993-94 Ρόναλντ Κούμαν (Μπαρτσελόνα) 8 Γουίντον Ρούφερ (Βέρντερ Βρέμης) 8 1994-95 Ζορζ Γουεά (Παρί Σεν Ζερμέν) 8 1995-96 Γιάρι Λιτμάνεν (Αγιαξ) 9 1996-97 Αλι ΜακΚόιστ (Ρέιντζερς) 6 1997-98 Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (Γιουβέντους) 10 1998-99 Αντρέι Σεφτσένκο (Ντιναμό Κιέβου) 10 1999-00 Ριβάλντο (Μπαρτσελόνα) 10 Μάριο Ζαρντέλ (Πόρτο) 10 Σεργκέι Ρεμπρόφ (Ντιναμό Κιέβου) 10 Ραούλ Γκονζάλες (Ρεάλ Μαδρίτης) 10 2000-01 Μάριο Ζαρντέλ (Γαλατασαράι) 9 Αντρέι Σεβτσένκο (Μίλαν) 9 2001-02 Ρούουντ Φαν Νίστελροϊ (Μάντσεστερ Γ.) 10 2002-03 Ρούουντ Φαν Νίστελροϊ (Μάντσεστερ Γ.) 14 2003-04 Φερνάντο Μοριέντες (Μονακό) 9 2004-05 Αντριάνο (Ιντερ) 10 2005-06 Αντρέι Σεβτσένκο (Μίλαν) 9 2006-07 Κακά (Μίλαν) 10 2007-08 Κριστιάνο Ρονάλντο (Μάντσεστερ Γ.) 8 2008-09 Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα) 9 2009-10 Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα) 8 Ιβιτσα Ολιτς (Μπάγερν) 7 2010-11* Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα) 11 * εκτός από τον αποψινό τελικό.
————————————————————————————————————————–
Τα ρεκόρ του Champions League
Οι πρώτοι σε συμμετοχές στο Champions League (Χωρίς προκριματικούς) 1. Ραούλ Γκονζάλες (Ρεάλ) 142 2. Ράιαν Γκιγκς (Μάντσεστερ Γ.) 125 3. Πολ Σκόουλς (Μάντσεστερ Γ.) 121 4. Ρομπέρτο Κάρλος (Ρεάλ, Φενέρμπαχτσέ) 120 5. Κλάρενς Ζέεντορφ (Αγιαξ, Ρεάλ, Μίλαν) 109 6. Ίκερ Κασίγιας (Ρεάλ) 101 7. Τιερί Ανρί (Μονακό, Αρσεναλ, Μπαρτσελόνα) 111 8. Τσάβι Ερνάντεθ (Μπαρτσελόνα) 99 9. Πάολο Μαλντίνι (Μίλαν) 109 10. Γκάρι Νέβιλ (Μάντσεστερ Γ.) 109 11. Ντέιβιντ Μπέκαμ (Μάντσεστερ Γ., Ρεάλ) 105 12. Λουίς Φίγκο (Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Ιντερ) 103 13. Ολιβερ Καν (Μπάγερν) 103 14. Κάρλες Πουγιόλ (Μπαρτσελόνα) 100 15. Αντρέι Σεφτσένκο (Ντιναμό Κ., Μίλαν, Τσέλσι) 100
Οι πρώτοι σκόρερ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (και με τα προκριματικά) 71 Ραούλ Γκονζάλες (Ρεάλ, Σάλκε) 1995-… 60 Φαν Νίστελροϊ (Αϊντχόφεν, Μάντσεστερ Γ., Ρεάλ) 1998-… 58 Αντρέι Σεφτσένκο (Ντιναμό Κιέβου, Μίλαν,Τσέλσι) 1994-… 51 Τιερί Ανρί (Μονακό, Αρσεναλ, Μπαρτσελόνα) 1997-2010 50 Φιλίπο Ιντσάγκι (Γιουβέντους, Μίλαν) 1997-… 49 Αλφρέντο ντι Στέφανο (Ρεάλ Μ.) 1955-1964 46 Εουσέμπιο (Μπενφίκα) 1961-1974 44 Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (Γιουβέντους) 1995-… 39 Φερνάντο Μοριέντες (Ρεάλ, Μονακό, Λίβερπουλ, Βαλένθια) 1997-2009 36 Φέρεντς Πούσκας (Χόνβεντ, Ρεάλ Μ.) 1956-1966 36 Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα) 2005-… 35 Γκερντ Μίλερ (Μπάγερν) 1972-1977 35 Σαμουέλ Ετό (Μαγόρκα, Μπαρτσελόνα, Ίντερ) 1998-… 32 Νταβίντ Τρεζεγκέ (Μονακό, Γιουβέντους) 1997-… 32 Ντιντιέ Ντρογκμπά (Μαρσέιγ, Τσέλσι) 2003-…
Οι μεγαλύτερες σε έκταση νίκες 8-0: Λίβερπουλ – Μπεσίκτας (06/11/2007) 7-0: Γιουβέντους – Ολυμπιακός (10/12/2003) 7-0: Άρσεναλ – Σλάβια Πράγας (23/10/2007) 7-1: Μάντσεστερ Γιουν. – Ρόμα (10/04/2007) 7-1: Μπάγερν-Σπόρτινγκ (10/03/2009) 6-0: Μαρσέιγ – ΤΣΣΚΑ Μόσχας (17/03/1993) 6-0: Λιντς – Μπεσίκτας (26/09/2000) 6-0: Ρεάλ Μαδρίτης – Γκενκ (25/09/2002)
Τα μεγαλύτερα σκορ 8-3: Μονακό – Λα Κορούνια (05/11/2003) 7-2: Παρί Σ.Ζ. – Ρόζενμποργκ (24/10/2000) 7-2: Λιόν – Βέρντερ Βρέμης (08/03/2005) 6-3: Βιγιαρεάλ – Άαλμποργκ (21/10/2008)
Τα πιο γρήγορα γκολ 10.03: Ρόι Μακάι (Μπάγερν – Ρεάλ, 07/03/2007) 20.07: Ζιλμπέρτο Σίλβα (Αϊντχόφεν – Άρσεναλ, 25/09/2002) 20.12: Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (Μάντσεστερ Γ. – Γιουβέντους 3-2, 01/10/1997) 21.20: Κλάρενς Ζέεντορφ (Σάλκε – Μίλαν 2-2, 28/09/2005) 25.40: Μάρεκ Κιντσλ (Μπριζ – Ραπίντ Βιένης 3-2, 02/11/2005) 28.21: Μαριάνο Μπομπάρντα (Βίλεμ – Σπάρτα Πράγας 3-4, 20/10/1999)
Περισσότερα γκολ σε μια σεζόν 12: Ρούουντ Φαν Νίστελροϊ (Μάντσεστερ Γ., 2002-‘03) 10: Αλεξ Ντελ Πιέρο (Γιουβέντους, 1997-‘98), Μάριο Ζαρντέλ (Πόρτο, 1999-‘00), Ριβάλντο (Μπαρτσελόνα, 1999-‘00), Ραούλ (Ρεάλ Μαδρίτης, 1999-‘00), Ρούντ Φαν Νίστελροϊ (Μάνστεστερ Γ., 2001-‘02), Φίλιπο Ιντσάγκι (Μίλαν, 2002-‘03), Κακά (Μίλαν 2006-‘07)
Τα γρηγορότερα χατ τρικ 9 λεπτά: Μάικ Νιούελ (Μπλάκμπερν – Ρόζενμποργκ 4-1, 06/12/1995) 19 λεπτά: Μάρκο Σιμόνε (Ρόζενμποργκ – Μίλαν 1-4, 25/09/1996) 19 λεπτά: Ντάντο Πρσο (Μονακό – ΛαΚορούνια 8-3, 05/11/2003) 21 λεπτά: Σίγκουρντ Ρούσφελντ (Ρόζενμποργκ – Γαλατασαράι 3-0, 21/10/1998) 21 λεπτά: Σιμόνε Ιντσάγκι (Λάτσιο – Μαρσέϊγ 5-1, 14/03/2000)
Ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία του Champions League Πίτερ Οφορίκουε σε ηλικία 17 ετών και 194 ημερών (Ρόζενμποργκ – Ολυμπιακός 5-1, 01/10/1997)
Ο γηραιότερος σκόρερ στην ιστορία του Champions League Ράιν Γκιγκς σε ηλικία 37 ετών και 148 ημερών (Σάλκε – Μάντσεστερ Γ. 0-2, 26/04/2011)
Ο νεότερος παίκτης στην ιστορία του Champions League Σελεστίνε Μπαμπαγιάρο της Αντερλεχτ σε αγώνα με την Στεάουα Βουκουρεστίου (23/11/1994) σε ηλικία 16 ετών και 87 ημερών
Ο γηραιότερος παίκτης στην ιστορία του Champions League Μάρκο Μπαλότα της Λάτσιο σε αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης (11/12/2007) σε ηλικία 43 ετών, 8 μηνών και 8 ημερών
————————————————————————————————————————–
Τα ρεκόρ των τελικών
Ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές – κατακτήσεις H Βασίλισσα της Ευρώπης, Ρεάλ Μαδρίτης έχει δώσει 12 παρουσίες στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1962, 1964, 1966, 1981, 1998, 2000, 2002) και έχει φτάσει 9 φορές στην κατάκτηση του Κυπέλλου (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002).
Οι προπονητές με τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικό Ο ισπανός τεχνικός, Μιγκέλ Μουνιόθ οδήγησε την Ρεάλ Μαδρίτης 4 φορές (1960, 1962, 1964, 1966) στον τελικό. Τέσσερις φορές έχει δώσει το παρών και ο Ούντο Λάτεκ, 3 με την Μπάγερν Μονάχου (1974, 1975, 1987) και μία με την Γκλάντμπαχ (1977). Αλλά και ο Μαρτσέλο Λίπι, έχει καθίσει 4 φορές στον πάγκο της Γιουβέντους σε τελικό (1996, 1997, 1998, 2003).
O παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές και κατακτήσεις Ο Φραντσέσκο Γκέντο της Ρεάλ Μαδρίτης έχει δώσει το παρών σε τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών 8 φορές (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1962, 1964, 1966) και έχει κατακτήσει το Κύπελλο 6 (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966). Στον τελικό του 2007 στην Αθήνα, ο Πάολο Μαλντίνι της Μίλαν «έπιασε» τον Γκέντο στις 8 συμμετοχές.
Η χώρα με τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικούς Οι ομάδες της Ιταλίας έχουν δώσει το παρών 26 φορές σε τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών – Champions League. Από αυτές, η Μίλαν μετράει 10 συμμετοχές και 7 κύπελλα, η Γιουβέντους 7 και 2 κύπελλα, η Ιντερ 5 και 3 κύπελλα και οι Φιορεντίνα, Ρόμα και Σαμπντόρια από μία χωρίς κύπελλο.
Η χώρα με τις περισσότερες κατακτήσεις Η Ισπανία έχει πανηγυρίσει 12 φορές την κατάκτηση του Κυπέλλου. Από αυτές, στις εννιά περιπτώσεις το Κύπελλο στην χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου έφερε η Βασίλισσα της Ευρώπης, Ρεάλ Μαδρίτης και τις άλλες τρεις η Μπαρτσελόνα.
O προπονητής με τις περισσότερες κατακτήσεις Ο αείμνηστος τεχνικός της Λίβερπουλ, Μπομπ Πέισλι έχει κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο τρεις φορές (1977, 1978, 1981), όλες με την ομάδα της Λίβερπουλ.
Οι παίκτες με τα περισσότερα γκολ σε τελικούς Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο έδωσε το παρών πέντε φορές (1956, 1957, 1958, 1959, 1960) σε τελικό και πέτυχε 7 γκολ. Τον δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα βρήκε ισάριθμες φορές (7) και ο συμπαίκτης του Ντι Στέφανο στην Ρεάλ Μαδρίτης, Φέρεντς Πούσκας, αλλά με συμμετοχή σε δύο τελικούς (1960, 1962).
Το γρηγορότερο γκολ σε τελικό 52": Πάολο Μαλντίνι (Μίλαν – Λίβερπουλ 3-3, 2-3 πέν., 25/05/2005)
3 διαφορετικές φανέλες σε τελικό έχει φορέσει ο Κλάρενς Ζέεντορφ: το 1995 με τον Αγιαξ, το 1998 με τη Ρεάλ Μαδρίτης και το 2003 με τη Μίλαν.
————————————————————————————————————————–
Οι ταυτότητες των δύο «μονομάχων»
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Έτος ίδρυσης:1878 Έδρα:«Ολντ Τράφορντ» (75.957 θεατές) Χρώματα:Κόκκινο – άσπρο Προπονητής:Άλεξ Φέργκιουσον Πρόεδρος:Τζόελ-Αβραμ Γκλέιζερ Site:www.manutd.com Πρωταθλήματα:19 (1908, 1911, 1952, 1956, 1957, 1965, 1967, 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011 Κύπελλα:11 (1909, 1948, 1963, 1977, 1983, 1985, 1990, 1994, 1996, 1999, 2004) Λιγκ Καπ :4 (1992, 2006, 2009, 2010) Τσάριτι Σιλντ:18 (1908, 1911, 1952, 1956, 1957, 1965, 1967, 1977, 1983, 1990, 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010) Πρωταθλητριών:3 (1968, 1999, 2008) Κυπελλούχων:1 (1991) UEFASuperCup:1 (1991) Διηπειρωτικά:2 (1999, 2008)
Μπαρτσελόνα
Έτος ίδρυσης:1899 Έδρα:«Καμπ Νου» (99.354 θεατές) Χρώματα:Μπλε – Κόκκινο Προπονητής:Ζοζέ Μουρίνιο Πρόεδρος:Σάντρο Ροσέλ Site:www.fcbarcelona.com Πρωταθλήματα:21 (1929, 1945, 1948, 1949, 1952, 1953, 1959, 1960, 1974, 1985, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011) Κύπελλα:25 (1910, 1912, 1913, 1920, 1922, 1925, 1926, 1928, 1942, 1951, 1952, 1953, 1957, 1959, 1963, 1968, 1971, 1978, 1981, 1983, 1988, 1990, 1997, 1998, 2009) Λιγκ Καπ Ισπανίας:2 (1983, 1986) Σούπερ Καπ Ισπανίας:9 (1983, 1992, 1993, 1994, 1997, 2006, 2007, 2010, 2011) Πρωταθλητριών:3 (1992, 2006, 2009) Κύπελλο Κυπελλούχων:4 (1979, 1982, 1989, 1997) Κύπελλο UEFA:3 (1958, 1960, 1966) UEFA Super Cup:3 (1993, 1998, 2010) Διηπειρωτικά:1 (2010)
e-soccer.gr
|
